Op mijn nieuwe visitekaartje staat de vraag: Hoe gaat het met jou? Daarvoor had ik een standaardkaartje met naam, logo en contactgegevens.

Ook leuk… Maar ik miste wat.

Wat doe je als je iemand voor het eerst ontmoet? Je geeft hem of haar een hand en raakt in gesprek. Als je geluk hebt, vraagt iemand nog naar je naam of noemt zelf zijn naam, maar soms gebeurt dat gewoon niet. Als het gesprek stopt gaat ieder weer zijn weg en dat is het dan.

Het wordt pas interessant als iemand echt iets over zichzelf durft te vertellen. Over  hoe hij/zij zich op dit moment voelt, wat hem of haar bezig houdt of zich onzeker of juist blij over voelt. Er komt kleur in het gesprek en het wordt een echte ontmoeting in plaats van een standaard gesprek. Veel leuker  toch?

Hetzelfde gebeurt ook als mensen een hond hebben en die gaan uitlaten. De hond fungeert dan ineens als katalysator om mensen op een ander nivo te ontmoeten. Je deelt een interesse en dat schept al meteen een band.

Herkenbaar? Durf jij iets van jezelf te laten zien in een gesprek, ook als het niet met een bekende is?

Mijn vraag: Hoe gaat het met jou? op het kaartje is dus eigenlijk een vraag om even stil te staan bij jezelf en een uitnodiging  om iets te vertellen over hoe het nu met je is. En wel zo handig, omdat ik ook geen hond heb. We hebben het dan in het gesprek niet over je mooie auto of je nieuwe I-phone, maar over jou als compleet mens en dat jij ergens enthousiast of niet zo blij over bent, misschien toch wel over die auto of I-phone. Het gesprek wordt een echte ontmoeting tussen 2 mensen. Daar hoort ook fysiek contact bij zoals een hand op een schouder. En daar word ik dan weer blij van….

In mijn praktijk voor holistische massagetherapie geef ik jou de ruimte even stil te staan bij jezelf en te voelen hoe het met jou werkelijk gaat.